بسم رب الحسین

ر.ک. یعنی رجوع کنید به. آن قدر این لغت –یا علامت- را دیده ایم که دیگر نیازی به ایجاد ترادف در ذهن نیست. مثلاً اگر جایی دیدید که نوشته اند: باید همه چیز را با بسم الله الرحمن الرحیم شروع کنیم، چون یک شعار است؛ مطمئناً در پا ورقی خواهید دید: ر.ک. مرتضی مطهری- پانزده گفتار- صفحه181. یا ممکن است در جایی بنویسند: هرکار مهم بدون بسم الله، «فهو ابتر»، یعنی دم بریده است؛ در این صورت مطمئن باشید در همان حواشی خواهید دید: ر.ک. بحار الانوار... .

اگر از این اختصار کمی خسته شده باشید، دیگر به آن توجه نمی کنید ولی اگر خیلی خسته -و کلافه- شده باشید، سعی می کنید در آن تصرف کنید مثل آن که در جایی بنویسند: بسم رب الحسین، بعد همان گوشه و کنار مرقوم نمایند که: «دلتان را ببرید کربلا»، به جای این که بنویسند: ر.ک...

نویسنده کاملاً مطمئن است که شعاری برتر از بسم الله نیست و نیز شک ندارد که کار بدون بسم الله عقیم می ماند، اما هرچه باشد می تواند تعلق خود را به محبوب نازنینش پنهان کند، به هر حال از کوزه همان تراود که در اوست!

یادتان باشد این ها همه بعد از از یک سری فعل و انفعالات تعادلی است که از شرک گویی و معشوق پرستی به توحیدنمایی و محبوب ستایی تغییر یافته است، هر چه باشد بالاخره فرق است بین «ربی الحسین» و «رب الحسین»!

البته خدای فتاح باب توجیه را مسدود نگذاشته است. پر بی راه نیست اگر بگوییم خدایی که دوست دارد رحمان و رحیمش بخوانند، احتمالاً بدش هم  نمی آید که او را از شاهکارهایش بشناسند؛  احسن الخالقین رابطه ای تنگاتنگ دارد با احسن المخلوقین. اگر چه زیباترین رابطه خالق و مخلوق –که همانا رابطه عبد و معبود است- به قوت خود باقی است. اصلاً از کجا معلوم، شاید اگر کمی عمیق شوی ببینی که رحمانیت و رحیمیت در حسین علیه السلام متجلی شده است و البته باز هم یادتان باشد که فرق است بین «ربی الحسین» و «رب الحسین»!

با این مقدمه، دل به خدا می سپارم و در سوم شعبان1388، روز میلاد ارباب دلها، حسین زهرا سلام الله علیهما، این وبلاگ را آغاز می کنم؛ بسم الله...

البته خدای فتاح باب توجیه را مسدود نگذاشته است. پر بی راه نیست اگر بگوییم خدایی که دوست دارد رحمان و رحیمش بخوانند، احتمالاً بدش هم  نمی آید که او را از شاهکارهایش بشناسند؛  احسن الخالقین رابطه ای تنگاتنگ دارد با احسن المخلوقین. اگر چه زیباترین رابطه خالق و مخلوق –که همانا رابطه عبد و معبود است- به قوت خود باقی است. اصلاً از کجا معلوم، شاید اگر کمی عمیق شوی ببینی که رحمانیت و رحیمیت در حسین علیه السلام متجلی شده است و البته باز هم یادتان باشد که فرق است بین «ربی الحسین» و «رب الحسین»!